شیوه کار در محیط کار را می توان از بسیاری جهات مهم دانست. رفتار هر یک از کارکنان به طور کلی باعث شکل گیری محیط و فرهنگ سازمان می شود و این محیط می تواند تاثیر زیادی بر عملکرد شرکت داشته باشد. اما همه اینها به عملکرد و کارایی کسب و کار باز نمی گردد. موضوع رفتار نیز با رضایت شغلی و عملکرد فردی کارکنان مرتبط است. حتما شنیده اید که خیلی ها معتقدند با همکارشان رفتار خوبی دارند اما رفتارشان با آنها مناسب نیست. در این بین این سوال پیش می آید که آیا همیشه باید در محل کار خیلی خوب رفتار کنیم؟ آیا همیشه باید سعی کنیم ایده آل ترین موقعیت ها را ایجاد کنیم؟
مثلاً آیا ما از نظر اخلاقی موظف هستیم که همیشه حقیقت را بگوییم؟ اگر یک دروغ کوچک با نیت خوب و مثبت یا دروغ های هدفمند بگویید چه؟ خفیف یا مبهم جلوه دادن حقیقت به منظور آسیب رساندن یا توهین به کسی در محیط های کاری و حتی خانوادگی بسیار رایج است. با این حال، کارشناسان معتقدند که این یک مشکل است. زیرا در نهایت ضرر آن بیشتر از فوایدش است.
به همین ترتیب، وقتی عملکرد ضعیف یک همکار را پوشش می‌دهید و کار او را اصلاح می‌کنید، علی‌رغم نیت خوب و قصدتان برای کمک، بسیاری بر این باورند که این کار درست نیست و به هیچ یک از علایق شما نیست. . انجام کارهای باقی مانده یا ازدحام دیگران را می توان از مصادیق ادب بیش از حد در محیط کار دانست.
به جای انجام چنین کارهایی و رفتار بیش از حد خوب، سعی کنید صادق و مهربان باشید. صداقت و مهربانی ویژگی هایی هستند که همیشه ارزشمند هستند و می توانند در هر محیط کاری حرفه ای به عنوان یک سرمایه بزرگ در رفتار در محیط کار تلقی شوند. در واقع مهربانی به این معناست که شما بر اوضاع مسلط هستید و در عین حال نگرش درستی نسبت به مردم دارید. اما مهربانی بیش از حد و خوش اخلاقی را می توان کاملا برعکس دانست.
ادب بیش از حد ممکن است منجر به رفتار مصنوعی، وظایف و تعامل با همکاران شود. این موضوع باعث می شود موقعیت و واقعیت حاکم را درک کنید و نتوانید صحبت های مهم و صادقانه ای داشته باشید. در نتیجه فرصت های رشد از شما سلب می شود. از طرفی وقتی برای چیزها و افراد ارزش قائل هستید، حقیقت را با لحنی ملایم و مهربان به آنها می گویید. این پتانسیل رشد شما را افزایش می دهد.
با این حال، وقتی صحبت از رفتار در محل کار می شود، ترسیم مرز بین بیش از حد خوب بودن و مثبت بودن می تواند کمی دشوار باشد. اولی منجر به فرصت‌های رشد کمتر و حتی ممکن است سوء استفاده شود، اما دومی به رشد شما کمک می‌کند. حال از خود بپرسید که رفتار من در سازمان چگونه است؟
نمونه هایی از ادب بیش از حد در محل کار
اگر بیش از حد مودب هستید، شاید بهتر باشد در رفتار خود تجدید نظر کنید، زیرا این رفتار می تواند اثرات منفی مختلفی در مسیر شغلی شما داشته باشد. در زیر نمونه هایی از رفتار خوب بیش از حد و اثرات منفی احتمالی آنها آورده شده است.
تصحیح خطاها
آیا همیشه به اشتباهات اعضای گروه خود گیر می دهید؟ اگرچه این کار ممکن است چندان دشوار به نظر نرسد، اما فرصت انجام کارهای مهم تری را از شما می گیرد. بنابراین بهترین کار این است که به آنها یاد دهید چگونه پیشرفت کنند تا دیگر این اشتباهات را مرتکب نشوند. برای تربیت آنها وقت و توجه کافی صرف کنید و مثال های خوب و متنوع بزنید تا بر کار مسلط شوند و اشتباهات را تکرار نکنند. بنابراین، لازم نیست وقت خود را صرف تصحیح اشتباهات آنها کنید. در این مثال تصحیح همکاران را می توان مصداق ادب بیش از حد دانست. از سوی دیگر، این یک حرکت محبت آمیز است که آنها را مؤدبانه به آموزش دعوت کنید.
انکار واقعیت
این کاملا قابل درک است که گاهی بخواهید اطلاعات مضر یا ناخوشایند را از کسی مخفی کنید تا به او توهین نکنید. اما بارها مجبورید این خبر را به اشتراک بگذارید و پنهان کردن آن تصمیم درستی نیست. در چنین شرایطی سعی کنید خبر را مهربانانه، آرام و کامل منتقل کنید. به این ترتیب بدون تغییر ماهیت و ماهیت خبر، آن را به مخاطب خود منتقل می کنید. به این ترتیب محیط کاری شاد و موفقی را برای همکاران خود ایجاد می کنید و در عین حال موضوعات و اخبار با دقت و اهمیت یکسانی منتقل می شود.
متاسف
کار ساختگی در فرآیندهای کاری را می توان نوعی تحریف واقعیت یا خودفریبی دانست. خودتان را متقاعد کنید که عوامل خارج از کنترل تیم یا شخصی شما مقصر هستند. در چنین شرایطی، ادب بیش از حد احتمالاً به معنای بهانه جویی یا پذیرفتن بهانه از سوی اعضای تیم است. اما این رویکرد کاملا اشتباه است. همانطور که گفته شد در چنین شرایطی شایسته است که با مهربانی شرایط را تحلیل کرده و نکات را با همکاران در میان بگذارید. نتیجه این گفتگو ممکن است این باشد که شما شکست تیم را تشخیص داده و اعتراف کنید. در مرحله بعد، اعضای تیم باید دوباره با یکدیگر بحث کنند و راه حل هایی برای حل مشکل و جلوگیری از تکرار آن بیابند.
همانطور که مشخص است، تلاش برای راحت شدن بیش از حد می تواند آسیب های طولانی مدت زیادی به شما وارد کند. اما یک رویکرد منطقی و ملایم به شما کمک می کند تا مشکلات را به صورت اصولی حل کنید
قربانی
ممکن است فکر کنید که مسئولیت کامل اشتباهات یکی از اعضای تیم یا همکارتان نجیب و از خودگذشتگی است. این مشکل به ویژه در بین رهبران و مدیران تیم رایج است. اما این کار به نفع سازمان و خود اعضا نیست. زیرا در آینده می توان همان اشتباهات را تکرار کرد و آسیب بسیار بیشتری به شما وارد کرد. در واقع با قبول مسئولیت شکست و اشتباه کردن و قربانی کردن خود، به همکاران خود فرصت پیشرفت و یادگیری را نمی دهید.
چگونه نه بگوییم؟
مسئولیت یک اشتباه و عواقب احتمالی آن می تواند دردناک باشد و این کاملا طبیعی است. اما این باید منجر به شروع فرآیند یادگیری و اصلاح اشتباهات شود تا این اشتباهات در آینده تکرار نشود. آموزش کافی در مورد اشتباهات به کارمندان کمک می کند تا تصمیمات بهتری بگیرند و در صورت بروز شرایط مشابه در آینده بهتر عمل کنند.
به عبارت دیگر، مشکل بزرگ بیش از حد خوب بودن، فرصت پیشرفت را از شما یا همکارانتان می گیرد. پس صادقانه با مشکلات برخورد کنید، با نگاهی مهربان و ملایم به آنها نگاه کنید و سعی کنید راه حل هایی پیدا کنید تا دیگر تکرار نشوند. این کار نه تنها عملکرد سازمان را بهبود می بخشد بلکه روابط شما را با همکاران تقویت می کند. با انجام این کار، مردم و همکاران ممکن است شما را “خوب” تصور نکنند، اما شما را یک همکار و رهبر قابل اعتماد می دانند.
