هزاران سال است که انسان ها در تلاش برای حل اسرار اهرام جیزه بوده اند. آنها حدود 4500 سال پیش ساخته شده اند و دارای معابد و تالارهایی هستند که زمانی بقایای اولین فراعنه مصر بوده اند.
اما تکنولوژی مدرن نشان داده است که اهرام دارای حفره های مخفی نیز هستند. در سال‌های 2016 و 2017، گروهی از محققان پروژه ScanPyramids چندین حفره را در اهرام شناسایی کردند و ماه گذشته، مقامات مصری جزئیات جدیدی در مورد این سوراخ‌ها منتشر کردند: راهروی در سمت شمالی بالای ورودی خوفو (هرم بزرگ). بزرگترین هرم در فلات جیزه است.
با کمک فناوری به نام تشعشعات میون که از ذرات پرتوهای کیهانی برای کاوش اجسام و ساخت مدل های سه بعدی از آنها استفاده می کند، دانشمندان تأیید کردند که کریدور نورث فیس 9 متر طول و حدود دو متر عرض دارد.
باستان شناسان تردید دارند که این فضاهای خالی دارای اهمیت آیینی باشند. در سال 2017، کیت اسپنس باستان شناس به نشنال جئوگرافیک و باستان شناس مارک لهنر به نیویورک تایمز گفت که بر اساس یافته های محققان، مصری ها احتمالاً این شکاف ها را در اهرام ایجاد کرده اند تا فشار بر سازه ها را کاهش دهند.
با این حال، این سوراخ ها مانند خود اهرام ما را شگفت زده می کنند. چگونه از وجود آنها مطلع شویم و دانشمندان چگونه آنها را اندازه گیری می کنند؟ در اینجا علم پشت این فناوری را معرفی می کنیم.
علم تابش میون
به لطف یک تکنیک تصویربرداری هوشمندانه به نام تصویربرداری با اشعه ایکس میون، که برای اولین بار بیش از 50 سال پیش در اهرام جیزه آزمایش شد، دانشمندان توانستند نگاه بهتری به داخل داشته باشند.
اشعه ایکس میون بر پایه میون است. یک ذره زیر اتمی که بسیار شبیه به یک الکترون است، با این تفاوت که 200 برابر سنگین تر است و تنها چند میلیونم ثانیه دوام می آورد. علیرغم عمر بسیار کوتاهشان، میون ها دائماً بر سر ما می بارند. اجرام عظیم کیهانی در کهکشان راه شیری و جاهای دیگر دائماً ذرات پرانرژی تولید می کنند که گاهی به زمین برخورد می کنند. هنگامی که این ذرات، پرتوهای کیهانی، به جو فوقانی زمین برخورد می کنند، اسپری از ذرات، از جمله میون، ایجاد می شود.
بارش طبیعی میون روی زمین خطرناک نیست. اگر در حال خواندن این مقاله در گوشی هوشمند خود هستید، تا پایان این جمله، 10 میون با خیال راحت از صفحه نمایش شما عبور کرده اند. میون ها خواص مناسبی برای کمک به دانشمندان برای دیدن ساختارهای درونی دارند. از اهرام و صومعه ها گرفته تا آتشفشان ها. آنها به اندازه کافی قوی هستند که از اجسام جامد عبور کنند و با آشکارسازها و فیلم های امولسیونی خاص به راحتی قابل تشخیص هستند.
نکته مهم این است که میون ها از فضای خالی راحت تر از اجسام جامد عبور می کنند. بنابراین با قرار دادن چندین آشکارساز میون در موقعیت ها و زوایای مختلف در داخل یک سازه، دانشمندان می توانند فضاهای پر و خالی درون آنها را نقشه برداری کنند.
این دقیقاً همان کاری است که دانشمندان اهرام مصر در مقاله جدید منتشر شده در مجله Nature Communications انجام دادند. دو تیم تحقیقاتی مختلف، یکی از دانشگاه ناگویا در ژاپن و دیگری از کمیسیون انرژی های جایگزین و انرژی اتمی فرانسه، آرایه هایی از آشکارسازهای میون را در دو گذرگاه شناخته شده هرم قرار دادند: راهروی پایینی و گذرگاه حفاری شده در هرم در هرم. قرن نهم میلادی و در حال حاضر به عنوان ورودی برای گردشگران استفاده می شود. این آشکارسازها برای مواجهه با کریدور شمالی که قبلاً کشف شده بود قرار داده شدند.
پس از ماه‌ها جمع‌آوری داده‌ها از سال 2019، محققان اندازه‌گیری‌های مختلف میون را برای تعیین اندازه و موقعیت فضای خالی شمال صورت ترکیب کردند. در مجموع، این سوراخ حدود نه متر طول، دو متر ارتفاع و دو متر عرض دارد.
اما در حالی که محققان اکنون ابعاد دقیق راهرو را می‌دانند، هدف دقیق آن در هرم بزرگ برای برخی یک راز باقی مانده است. برای دیگران، این تأییدی بر مهارت مهندسی اثبات شده مصریان باستان است.
