بر اساس یک مطالعه جدید، روبات‌هایی که در حال کاوش مریخ هستند، ممکن است نتوانند آثار بالقوه حیات در سیاره سرخ را شناسایی کنند.
مدارگردهای دوقلوی وایکینگ که تقریباً نیم قرن پیش توسط ناسا به مریخ فرستاده شدند، کشف کردند که سیاره سرخ در همان ابتدای شکل گیری خود، حدود سه تا چهار میلیارد سال پیش، دارای آب مایع بود. ماموریت‌های بعدی این یافته‌ها را تایید کرده‌اند و نشان می‌دهند که ممکن است موجودات زنده زمانی در آنجا زندگی می‌کرده‌اند و هنوز هم زندگی می‌کنند. زیرا روی زمین زندگی تقریباً در هر جایی که آب وجود دارد وجود دارد.
با این حال، دو فرودگر وایکینگ هیچ ماده شیمیایی آلی محلی آشکاری را در خاک مریخ شناسایی نکردند. حتی در مقیاس میلیونیم. حتی جدیدترین و پیشرفته‌ترین ابزار مریخ نورد کنجکاوی و استقامت تنها ردپایی از مولکول‌های آلی ساده را در بسترهای باستانی دریاچه‌های مریخ و دلتای رودخانه‌ها یافتند. این ترکیبات شواهد محکمی برای وجود حیات نیستند: دانشمندان تأکید می کنند که می توانند در نتیجه فرآیندهای زمین شناسی شکل بگیرند.
مشخص نیست که آیا شکار حیات گذشته یا حال در مریخ مثمر ثمر بوده است یا خیر. زیرا یا سیاره سرخ همیشه بایر بوده است، یا کاوشگرهایی که ما فرستاده ایم به اندازه کافی حساس نیستند تا حیات در آنجا را تشخیص دهند. برای کمک به حل این معما، دانشمندان ابزارهایی را که در حال حاضر روی مریخ هستند یا احتمالاً همراه با تجهیزات آزمایشگاهی بسیار حساس به مریخ فرستاده می شوند، آزمایش کرده اند.
محققان نمونه هایی از سنگ سرخ، بقایای دلتای رودخانه در صحرای آتاکامای شیلی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. این ذخایر که در شرایط بسیار خشک حدود 100 تا 160 میلیون سال پیش تشکیل شده اند، بسیار شبیه به دهانه جزیره ای هستند که در حال حاضر در مریخ در حال اکتشاف هستند.
رداستون مرتباً تحت تأثیر مه قرار می گیرد که آب را برای میکروب هایی که در آنجا زندگی می کنند تأمین می کند. دانشمندان با استفاده از روش های آزمایشگاهی مدرن، ترکیبات بیوشیمیایی متعلق به میکروارگانیسم های منقرض شده و زنده را کشف کرده اند. حدود نیمی از توالی های DNA شناسایی شده در Redstone از “میکروبیوم تاریک” می آیند. یعنی میکروب هایی که محققان هنوز نتوانسته اند توصیف کنند.
با این حال، نسخه‌های آزمایشی ابزارهایی که روی مریخ یا قرار است ارسال شوند، از جمله ابزاری که 10 برابر حساس‌تر از کنجکاوی بود، در تشخیص مواد آلی داخل نمونه‌های رداستون مشکل داشت.
Armando Azua-Bustos، سرپرست تیم تحقیق، از مرکز اختربیولوژی در مادرید، گفت: «انتظار داشتم که ابزارهای میز آزمایشی که برای تشخیص نشانه‌های حیات در Redstone که می‌دانستیم وجود دارد و تجهیزات آزمایشگاهی استفاده می‌شد، استفاده شود». بهتر کار کنید؛ اما آنها آن را نداشتند.»
این یافته ها نشان می دهد که اگر سه میلیارد سال پیش در مریخ حیات وجود داشته باشد، تشخیص مواد آلی سطح پایینی که اکنون انتظار داریم در سیاره سرخ پیدا کنیم، برای کاوشگرهای مریخ دشوار (یا غیرممکن) خواهد بود.
آزوآ بوستوس می‌گوید: «ما هنوز در حال یادگیری تشخیص علائم حیات در مریخ هستیم. ماهیت فعلی اسناد ارسالی دارای محدودیت هایی است. اما این به دلیل طراحی ضعیف آنها نیست. ما هنوز در حال یادگیری هستیم.”
محققان پیشنهاد می‌کنند که ماموریت‌های آینده به مریخ باید با هدف بازگرداندن نمونه‌هایی از سیاره سرخ به زمین باشد تا دانشمندان بتوانند آنها را با پیشرفته‌ترین تجهیزات موجود برای کشف راز حیات مریخی آزمایش کنند. ناسا و آژانس فضایی اروپا قصد دارند مواد جمع آوری شده توسط Endurance را حداقل تا سال 2033 به زمین بازگردانند.
تحقیقات آینده ممکن است میکروبیوم تاریک Redstone را تجزیه و تحلیل کند. به گفته Azoea Bustos، این میکروب‌ها یا آنقدر با میکروارگانیسم‌های شناخته شده متفاوت هستند که طبقه‌بندی‌های مدرن را به چالش می‌کشند، یا بقایای حیاتی هستند که میلیون‌ها سال پیش (زمانی که هنوز آب وجود داشت) در این منطقه وجود داشت، اما اکنون هیچ خویشاوند زنده‌ای ندارد. . می توانیم آنها را با هم مقایسه کنیم.
به طور کلی، آزویا بوستوس خاطرنشان می کند که بسیاری از بقایای احتمالی در Redstone پیدا خواهند شد. او می‌گوید کار جدید «مثل نمونه‌برداری از خیابانی در نیویورک برای تعریف ویژگی‌های نیویورک به‌عنوان یک کل است».
محققان یافته های خود را ماه گذشته در مجله Nature Communications منتشر کردند.
