عکس های جدیدی که از برخورد فضاپیمای دارت ناسا با سیارک دیمورفوس منتشر شده است، جزئیات بهتری از برخورد انسان بر اجرام فضایی را نشان می دهد.
دیروز بشر به دستاوردی جدید و شگفتانگیز دست یافت و ناسا پس از سالها برنامهریزی موفق شد برای اولین بار یک فضاپیما را به طور عمدی با یک سیارک برخورد کند تا نتایج را بررسی کند.
در این ماموریت، فضاپیمای «آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک» یا «دارت» ناسا در فاصله 11 میلیون کیلومتری از سیارک قمری «دیمورفوس» که به دور بزرگترین سیارک «دیدیموس» میچرخد. می چرخد، برآمدگی می کند تا جهت را تغییر دهد.
تصاویری که قبل از برخورد توسط دوربین دارت مخابره شده بود، سیارک را رو به رو نشان می داد، اما علاوه بر دوربین، یک ناظر خارجی نیز از نزدیک رویداد برخورد را زیر نظر داشت.
برای نظارت بر این عملیات برخورد و بررسی اثرات آن بر دیمورفوس، فضاپیمای دارت یک ریزماهواره ساخت آژانس فضایی ایتالیا به نام “LICIAcube” را حمل کرد که مجهز به دو دوربین نوری LEIA و LUKE بود. این دوربین قبل از برخورد در جای مناسبی قرار گرفته بود و به این ترتیب توانسته بود کل رویداد دیدنی را به تصویر بکشد.
در تصاویر منتشر شده توسط تیم ابزار، این جسم بزرگ و درخشان، سیارک دیدیموس است و مسیرهای باریک و عنکبوت مانند، توده های غباری هستند که در اثر برخورد دیمورفوس به فضا پرتاب می شوند. بررسی جزئیات این تصاویر نشان می دهد که کدام قسمت از سیارک در اثر برخورد ویران شده است و همچنین اطلاعاتی درباره ترکیب آن فاش خواهد شد.
این اطلاعات به دانشمندان کمک میکند تا مأموریتهای آینده هدایت سیارکها را با دقت بیشتری طراحی کنند و بر اساس نتایج این فناوری را بهبود بخشند. کاتارینا میلکوویچ، دانشمند سیارهشناسی در دانشگاه کرتین استرالیا، درباره نتایج این آزمایش گفت: اکنون میتوانیم تحقیقات علمی را آغاز کنیم.
به هر حال، برخورد یک سفینه فضایی با یک سیارک فقط سرگرم کننده نبود! این ماموریت آزمایش توانایی بشر برای تغییر مسیر سیارک هایی است که ممکن است در آینده از مسیر زمین عبور کنند و زندگی روی این سیاره را تهدید کنند.
مرحله بعدی این ماموریت شامل بررسی تغییرات حرکت سیارک است و به همین دلیل دیمورفوس به عنوان سیارک هدف انتخاب شد. این سیارک با عرض حدود 160 متر، تقریباً هر 11.9 ساعت یک بار در یک رقص لرزان به دور Didymus با عرض 780 متر می چرخد.
اگر این آزمایش به جای یک سیارک دوتایی روی یک سیارک منفرد انجام می شد، ممکن بود برای اندازه گیری چنین تغییرات کوچکی از تلسکوپ های زمینی استفاده کنیم. اما سیارکی که در یک دوره مداری شناخته شده حول یک سیارک بزرگتر به دام افتاده است مطالعه را آسان تر می کند.
میلکویچ گفت: با کمک یک رویداد برخورد، میتوانیم درباره مکانیسم برخورد با اجسام کوچک، انتقال تکانه و امکان استفاده از ضربهگیرهای مصنوعی برای بیرون راندن سیارکها از مدارشان بیشتر بیاموزیم.
او افزود: «این کار قبلا انجام نشده بود و ما به آزمایشی در مقیاس بزرگ برای اعتبارسنجی مدلسازی بر روی دادههای واقعی نیاز داشتیم. این برای اطمینان از این است که می دانیم در صورت برخورد یک سیارک به زمین چه کاری باید انجام دهیم.
عکس ها: دارت ناسا به طور تصادفی به سیارک دیمورفوس23123 برخورد کرد اعتبار: ASI/NASA
منبع: Science Alert
آخرین تصویر ارسال شده توسط فضاپیمای دارت از فاصله حدودا 11 کیلومتری و دو ثانیه قبل از برخورد با دیمورفوس.
دکتر تانری، که صدها مایل از تلسکوپ آفریقای جنوبی در زمان برخورد دارت به سیارک دیمورفوس، فاصله داشت، اما چند ثانیه پس از ثبت این تصاویر را دید، می گوید: «این چیز شگفت انگیز در مورد اینترنت است. ما به عکس نگاه کردیم و متعجب شدیم.”
دکتر تنری با بیان اینکه از میزان گرد و غبار پرتاب شده به فضا و سرعت این حادثه شگفت زده شده است، گفت: این مواد با سرعت دو کیلومتر در ثانیه در حال پخش بودند و در واقع بعد از یک ساعت ابعاد این ابر تبدیل شده است. اندازه زمین.”
تجزیه و تحلیل دانشمندان نشان می دهد که بیشتر زباله ها از محل برخورد فضاپیمای دارت به فضا پرتاب شده و از منطقه ای که آن فضاپیما برخورد کرده است دور شده است. دکتر تانری می گوید این صحنه کاملاً قابل پیش بینی بود. با این حال، به نظر میرسد تصاویر نشان میدهند که حجمی از زباله نیز از سمت مخالف سیارک برداشته شده و در همان جهتی که دارت در حال حرکت است. دکتر تنری در توضیح این حادثه می گوید: «ممکن است موج ایجاد شده در اثر برخورد دارت مستقیماً از دیمورفوس عبور کرده و به نحوی مواد را در سمت دیگر منفجر کند.
مقالات مرتبط:
درست پس از برخورد فضاپیما، روشنایی نور خورشید که به زباله های پرتاب شده برخورد می کند 10 برابر افزایش یافته است. از آن زمان تا کنون نور محو شده است، اما نقطه ای که در عکس ها می بینید هنوز چهار برابر روشن تر از قبل است. ابری از مواد کندتر احتمالاً در هفتههای آینده دوباره سطح Dimorphos و Didymus را لمس میکند.
تصاویر دیگری از برخورد فضاپیمای ناسا با سیارک دیمورفوس توسط تلسکوپ دیگری در آفریقای جنوبی ثبت شده است. آماندا سیکافوس، ستاره شناس آفریقایی در موسسه علوم سیاره ای در توسان، آریزونا، فردی است که این تصاویر را با همکاری نیکلاس اراسموس از رصدخانه آفریقای جنوبی (آفریقای جنوبی در زمانی که دارت به دیمورفوس برخورد کرد، بهترین مکان بود) گرفته است. روی زمین برای دیدن این رویداد.)
دکتر سیکافوس توضیح میدهد: «دیدن موادی که در فضا پخش میشوند، فوقالعاده بود. “احساس می کنم هرگز در زندگی ام فرصتی برای دیدن چنین چیزی نخواهم داشت.”
آژانس فضایی آمریکا اعلام کرده است که روز دوشنبه 26 سپتامبر برابر با 4 مهر، “سفینه فضایی دارت” با سرعت تقریبی 24 هزار کیلومتر در ساعت به سیارک دیمورفوس برخورد خواهد کرد تا مسیر این ستاره را به سمت بزرگتر دنبال کند. سیارک دیدیموس را به تغییر فراخواند
ماموریت آزمایش انحراف دو سیارک که توسط کارشناسان آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در مریلند هدایت میشود، اولین آزمایش دفاع سیارهای است که تغییرات مداری را بیشتر مورد مطالعه قرار میدهد و به طور بالقوه خطر سیارکها را از بین میبرد.
Didymus 780 متر و Dimorphos 160 متر قطر دارد.
محققان می گویند از آنجایی که این دو سیارک به دور یکدیگر می چرخند و هر دو را می توان با تلسکوپ های زمینی رصد کرد، می توان به سرعت مشاهده کرد که آیا برخورد دارت مدار دیمورفوس را تغییر داده است یا خیر.
ناسا این پروژه را در آگوست 2018 برای شروع مرحله طراحی و مونتاژ نهایی تایید کرد. اگرچه دیمورفوس در مسیر برخورد با زمین نیست، اما این مأموریت آزمایشی برای بررسی اینکه آیا «فناوری برخورد جنبشی» در انحراف سیارکهای بالقوه خطرناک مؤثر است یا خیر.
مردم می توانند از ساعت 2:30 بامداد سه شنبه 15 می به وقت ایران، پوشش زنده این برخورد را در تلویزیون ناسا، وب سایت ناسا و صفحات شبکه های اجتماعی ناسا تماشا کنند.
فضاپیمای دارت مجهز به دوربین است و از این ابزار برای هدایت خودکار فضاپیما به سمت دیمورفوس برای عکاسی از سطح سیارک در حین نزدیک شدن استفاده می شود. اما با رسیدن به زمان، دوربین ارسال اطلاعات را متوقف می کند.