دایناسورها چه صداهایی تولید می کردند؟

نسل بعدی بلاک باسترهای با مضمون دایناسورها احتمالاً بیشتر درباره دایناسورهای پرنده مانند هستند تا موجودات غول‌پیکر. حداقل این احتمال وجود دارد که تحقیقات جدیدی در این ماه منتشر شود. با این حال، اطلاعات کمی در مورد صداهای دایناسورها وجود دارد.

وقوع فسیلی حنجره آنکیلوسور

یک تیم تحقیقاتی سرنخ هایی از صداهایی که موجودات منقرض شده ممکن است از چیزی که گمان می رود اولین حنجره فسیل شده دایناسور باشد پیدا کرده اند. این اطلاعات از فسیل متعلق به یک آنکیلوسور ، گروهی از گیاهخواران با بدن زره پوش که از بستگان دور پرندگان محسوب می شوند، به دست آمده است. فسیل این دایناسور تنومند و خارپشت ( Pinacosaurus ) در سال 2005 در مغولستان کشف شد.

جونکی یوشیدا، دیرینه شناس موزه فوکوشیما در ژاپن، می گوید این کشف شگفت انگیز است. زیرا قسمت هایی از بدن که در تولید صدا نقش دارند، از جمله حنجره، اغلب از غضروف ساخته شده اند. اما در برخی از حیوانات که ممکن است استخوانی باشند، به عنوان فسیل گزینه مناسبی برای حفاظت به حساب نمی آید. (در برخی از حیوانات، حنجره در نزدیکی بالای نای قرار دارد و دارای تارهای صوتی است.)

تیم دکتر یوشیدا همچنین به بررسی اقوام تکاملی موجودات دوره کرتاسه، از جمله پرندگان و نزدیکترین خویشاوندان دایناسورها، تمساح ها، در تلاش برای استخراج صداهایی که ممکن است دایناسورها ساخته باشد، پرداختند.

ویکتوریا آربور، دیرینه شناس در موزه سلطنتی BC در ویکتوریا، کانادا که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می گوید: “آنها طیفی از صداهایی را که ممکن است انتظار داشته باشیم پوشش می دهند.”

لیست صداهای تمساح شامل غرش و هیس عمیق است. آربور می‌گوید: «بیایید فرض کنیم دایناسورها صداهایی شبیه تمساح تولید می‌کردند، که بسیار محتمل است. این آناتومی اولیه ای است که آنها با آن کار می کنند، و پس از آن، پرندگان راه های دیگری برای ایجاد صدا ایجاد کردند. بنابراین آنها می توانند صداهایی را که از گلویشان خارج می شود به روشی ظریف تر تولید کنند.”

نتایج بررسی حنجره فسیلی متعلق به آنکیلوسورها

پرندگان و خزندگان روش های بسیار متفاوتی برای تولید صدا با استفاده از اندام های اطراف نای و ریه ها دارند. در خویشاوندان زنده و منقرض شده کروکودیل، حنجره صدا تولید می کند. پرندگان اندام متفاوتی به نام دوده دارند که در نزدیکی ریه های آنها قرار دارد تا صدا تولید کند. آنها همچنین اندام دیگری در نزدیکی دهان خود دارند تا صداها را تغییر دهند که به برخی از پرندگان اجازه می دهد صداهای قدرتمندی ایجاد کنند.

دکتر یوشیدا و همکارانش دو قسمت از حنجره را اندازه گیری کردند که از ماهیچه های درگیر در باز کردن و تغییر شکل راه های هوایی حمایت می کند. در انکیلوسورها، هر دو قسمت حنجره استخوانی بود. این تیم شباهت های آنها را با حنجره ده ها پرنده و خزندگان از جمله کروکودیل، گکو و لاک پشت مقایسه کردند.

دکتر یوشیدا می گوید: «قسمتی که پایه حنجره آنکیلوسور را تشکیل می دهد در مقایسه با حیوانات دیگر بسیار بزرگ بود و این نشان می دهد که این دایناسور قادر است راه های هوایی خود را به طور گسترده باز کند تا صداهای بلندی که از دور شنیده می شود تولید کند. او می گوید که بخش دیگری از حنجره، به شکل یک جفت استخوان نسبتاً بلند، ممکن است به نای اجازه دهد تا شکل خود را برای تغییر صداها تغییر دهد.

توانایی ایجاد صدای پرندگان در دایناسورها.

محققان اخیراً در مجله Communications Biology گزارش دادند که این شکل خاص حنجره ممکن است به آنکیلوسورها اجازه دهد صداهای پرنده مانندی تولید کنند.

دکتر آربور می‌گوید که عموم مردم ممکن است تصور کنند که آواز پرنده به این معنی است که این دایناسورها مانند مرغ‌های مغز جیک جیک می‌کردند، که احتمالاً درست نیست. او افزود: «اما آنها ممکن است طیف وسیع تری از صداها نسبت به انکیلوسورها داشته باشند.

دکتر یوشیدا می‌گوید: «هنوز این احتمال وجود دارد که آن‌ها صدای جیر جیر بزنند. او خاطرنشان کرد که هنوز خیلی زود است که بدانیم دایناسورها ممکن است چه صداهای خاصی تولید کنند. او ادعا می کند که حتی یک گونه پرنده طیف وسیعی از صداها را تولید می کند و سایر اندام ها نیز در این امر دخیل هستند. از دهان و بینی گرفته تا احتمالاً سوتک.

جولیا کلارک، دیرینه شناس دانشگاه تگزاس در آستین که بخشی از این مطالعه نبود، تحلیل را جالب دید. اما او گفت که قسمت‌های حنجره و چینش استخوان‌های مجاور دیگر در انکیلوسورها شبیه به استخوان‌های پرندگان نیست. او می‌گوید: «فقط در پتروسارها چیزی شبیه به حالت ایستادن پرنده را می‌بینیم.

نتایج مربوط به صدای دایناسورهای دیگر مبهم است

دکتر کلارک می‌گوید مشخص نیست چگونه ساختارهایی که این تیم تجزیه و تحلیل کردند به یک انکیلوسور اجازه می‌دهد صدای خود را تغییر دهد. پرندگان از حنجره برای این منظور استفاده نمی کنند. آنها اندامی دارند که او آن را سبد هیولارنژیال می نامد که برای تغییر صداهای آنها به سمت بالا یا پایین حرکت می کند. حنجره در تمام چهارپاها دیده می شود. گروهی که شامل حیواناتی مانند پرندگان، خزندگان و پستاندارانی است که از چهارپایان تکامل یافته اند. آناتومی شرح داده شده در این مطالعه حیوانات مختلفی را پوشش می دهد که می توانند و نمی توانند صدا تولید کنند. او می گوید: «ما نمی دانیم هیچ یک از این تغییرات به چه معناست.

کلارک همچنین ادعا می‌کند که بخش‌هایی از حنجره که مورد مطالعه قرار گرفته‌اند ممکن است ارتباط بیشتری با دور نگه داشتن غذا از مجاری تنفسی داشته باشند. زیرا آنها به باز و بسته شدن آن کمک می کنند و طراحی ساختارهای مرتبط در این انکیلوسور نیز کاملاً متفاوت از بسیاری از دایناسورهای دیگر به نظر می رسد. دایناسورها توسط دکتر کلارک مورد مطالعه قرار گرفته و در مقالات وی به نمایش گذاشته شده است.

آیا دایناسورهای دیگر می توانند صدایی شبیه پرندگان داشته باشند؟ شاید. دکتر کلارک و همکارانش یک سوتک فسیل شده مربوط به حدود 67 میلیون سال پیش را در یک پرنده باستانی پیدا کردند. از آنجایی که این فسیل پیش از انقراض دایناسورها بوده است، ممکن است برخی دایناسورها آن ها را داشته باشند. اما تاکنون هیچ کس یک سوتک فسیل شده در یک دایناسور غیر پرنده پیدا نکرده است.

او می‌گوید بخش‌های حنجره در مطالعه جدید احتمالاً منحصر به این انکیلوسور هستند، نه چیزی که بتوان آن را به دایناسورهای دیگر تعمیم داد. هنوز سوالات زیادی در مورد تکامل صدای دایناسورها وجود دارد.

دکتر کلارک می گوید: «آنکیلوسورها عجیب هستند و این پیام اصلی تحقیق است.