در 8 آوریل 1964، ناسا اولین پرواز آزمایشی بدون سرنشین فضاپیمای جدید جمینی را انجام داد. این اولین ماموریت پروژه جمینا بود که سپس دو خدمه را به مدار فرستاد.
برای اولین ماموریت، ناسا در حال آزمایش یکپارچگی ساختاری کپسول مسافربری و موشک بود. این خودروی پرتاب نسخه اصلاح شده موشک بالستیک تیتان-2 نیروی هوایی آمریکا بود.
این موشک که با نام Titan II GLV شناخته می شود، قبلا هرگز پرواز نکرده بود. هیچ شکست بزرگی در طول پرواز رخ نداد و موشک بهتر از حد انتظار عمل کرد و فضاپیما را در مداری کمی بالاتر از آنچه ناسا برنامه ریزی کرده بود قرار داد.
برنامه جمینی
پروژه جمینا در اوج جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده برنامه ریزی شد. فضاپیمای او توسط مهندس کانادایی جیم چمبرلین طراحی و توسط شرکت هواپیماسازی مک دانل ساخته شد.
اگرچه کپسول کمی بزرگتر از فضاپیمای پروژه مرکوری بود، اما هنوز محیط کوچکی برای فضانوردان بود.
جمینا تجهیزات و روش‌های ماموریت را در مدار زمین آزمایش کرد و با آموزش فضانوردان، ناسا را برای سفر به ماه آماده کرد.
هر ماموریت جمینا دو فضانورد را برای دوره‌هایی از 5 ساعت تا 14 روز به مدار زمین می‌برد. این برنامه شامل 10 پرتاب خدمه، 2 پرتاب بدون سرنشین و 7 وسیله نقلیه هدف با هزینه کلی 1.28 میلیارد دلار بود. بین مرکوری و آپولو، این پروژه بین سالهای 1961 و 1966 توسعه یافت.
